Ας πούμε κάτι για τηλεόραση...

Λοιπόν, εγώ την τηλεόραση δεν την πάω πολύ...
Βέβαια τώρα που είμαι ανάπηρος, είναι όπως είπα και πριν, μια πολύ χρήσιμη παρέα και συντροφιά...

Αλλά δεν τη μπορώ, την βαριέμαι... Θανάσιμα κι όλας...

Αλλά το κυριώτερο είναι πως δεν αντέχω να βλέπω αντέννα... Βλέπεις, κάποτε ήταν ο αγαπημένος μου σταθμός... Τον έβλεπα όλη την ώρα.. Από τότε όμως που μου κάνανε όλο αυτό με την Καλομοίρα... Έχω να πω πολλά γι αυτή την υπόθεση...

Και μάλιστα θα πω όλα έξω από τα δόντια

Ας μιλήσουμε για ιντερνετ..

Αυτό που βλέπω τις τελευταίες μέρες έχει αρχίσει να μου τη δίνει...

Σε όλες τις διαφημίσεις των ενναλακτικών εταιτιών υπάρχει η ρήση:

... χωρίς πάγιο ΟΤΕ ...

Και το ερώτημά μου είναι τί το κακό έχει έχει αυτό το πάγιο ΟΤΕ?
Εντάξει η εύκολη απάντηση είναι προφανής... Κανένας δεν θέλει να πληρώνει περισσότερα από αυτά που πρέπει...

Βέβαια το πάγιο στον ΟΤΕ είναιαπαραίτητο για πολλά πράγματα στον Οργανισμό. Έχει πολλούς υπαλλήλους που κάνουνε φιάφορες εργασίες...
Πάρα πολλούς και το κόστος για να έχει τόσους πολλούς είναι μεγάλο...

Αλλά πάλι γιατί τόσα χρόνια εσεις ψηφίζατε όποιον σας υποσχότε θέση στον ΟΤΈ;;; Τι να κάνει μετά κι ο Οργανισμός;; Όσους του στέλνατε τους έπαιρνε... Οπότε τώρα μαζεύτηκαν πολλοί...

Και ας μη τα λέω έτσι απλά.... κι εγώ στον ΟΤΕ δουλεύω... Και μάλιστα μεπληρώνουν ακόμα αν και είμαι ανάπηρος πλέον...

Η τηλεόραση στις μέρες μας....

Μια και το είχα υποσχεθεί ας γράψουμε και τίποτα άλλο...

Ας μιλήσουμε ας πούμε για την τηλεόραση...

Στην περίοδο ζωής που περνάω η τηλεόραση είναι πολύ σημαντική συντροφιά, ώρες ώρες είναι η μοναδική μου συντροφιά...
Άλλωστε κι αυτό το μπλογκ γι΄αυτό το άρχισα αλλά δεν ξέρω αν θα αντέξω να γράφω τη γνώμη μου επι παντός επιστητού...

Αλλά ας δώσουμε μια ευκαιρία στον εαυτό μας....

Αυτό ελπίζω να είναι το τελευταίο μήνυμα μου σχετικά με την Σκλήρυνση...

Από αύριο θα πρέπει μα ασχοληθώ με άλλα ζητήματα που με αφορούν...

Όμως ήρθε η ώρα να σας περιγράψω κάτι καλό που μου συνέβει...
Εν μέσω θέρους έμαθα κάτι που μου έδωσε μεγάλη ελπίδα...

Γνώρισα τον Δρ. Καρούση, έλληνας που ζει και εργάζεται στο Ισραήλ...
Και όταν μιλήσαμε ένοιωθα κάτι να αλλάζει... Μου μίλησε για βλαστοκύτταρα...

Πρίν από αυτό όμως πρέπει να στείλω το αίμα μου στο Ισραήλ και αυτοί θα μου πούνε αν το αίμα μου έχει αντισώματα και με ποιο φίλτρο θα πρέπει να κάνω πλασμαφαίρεση...

Οπότε τώρα δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο απο το να περιμένω...Βέβαια ο Δρ. Γρηγοριάδης με άργησε πολύ καιρό, αλλά τώρα πια μας έδωσε την ημερομηνία που θα κατεβεί...

Ας περιμένουμε μερικές μέρες ακομα..

3o Μήνυμα...

Και σε αυτό το σημείο η αρίθμηση των δημοσιεύσεων ήρθε η ώρα να πάρει τέλος...

Λοιπόν ας πούμε κάποια πράγματα για τη ζωή μου...

Όπως θα ξέρετε μέχρι τώρα εγώ πάσχω από Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (ΣΚΠ) η οποία ύστερα από πολλά χρόνια που την πάλευα καλά, με διάλυσε...

Τώρα ούτε να περπατήσω δε μπορώ... Αλλά αυτό δεν με πειράζει πολύ... Αυτό που πραγματικά με σκοτώνει είναι ότι δεν μπορώ ούτε στήση να έχω... Κι είμαι μόλις 36 χρονών άνθρωπος...

Όλα άρχισαν δυστυχώς πέρσι τον Φεβρουάριο... Τότε περπατούσα ακόμα...

Όμως τότε πήρα μια άθλια οδηγία σπό τον κ. Μυλωνά να ξαναπάρω Ιντερφερόνη που την είχα διακόψει πριν 2 χρόνια, αμέσως μετά μου έδωσε Κορτιζόνη και εγώ βρέθηκα στο κρεβάτι... Μόνο τα μάτια μου μπορουσα να κουνήσω...

Βέβαια τον κύριο Μυλωνά τον έχω προ πολού συχωρήσει μια και αν και η απόφασή του τότε αποδείχτηκε άστοχη, είναι ο μοναδικός άνθρωπος στον οποίο μπορώ να βασιστώ και να με βοηθήσει... Αφήστε που μου έχει αποδείξει πολλάκις ότι είναι ο πιο γνώστης αυτής της ασθένειας και της θεραπείας της..

Μέσα σ' όλα αυτά είχα και μια άγρια ακράτεια ούρων... Μόνο με πάπια μπορούσα να ουρήσω, ούτε στην τουαλέτα δεν μπορούσα να πάω...

Όλα αυτά τα παλεύω από τότε... Το ουροποιητικό μου έχει ανακάμψει βέβαια "ζω" χωρίς στύση... Αν είναι δυνατόν... Αγοράκι πάνω στα ντουζένια του...

Το δεύτερο μου μήνυμα...

Δεν ξέρω τι να γράψω..

Αυτή η άτιμη αρρώστια μου τα έχει πάρει όλα...

1. Δεν μπορώ να μιλήσω καλά...
2. Δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου...
3. Είμαι ανάπηρος και μόνος. Δεν έχω καν κοπέλα... Βέβαια η καρδούλαμου το λέει ακόμα... Αύριο θα προσπαθήσω να πάω στον Όμιλο (το στέκι μου) όπου δουλεύει μία γλύκα που πολύ μ' αρέσει...

Αχ βρε άτιμη Σκλήρυνση νομίζεις ότι έχεις το πάνω χέρι αλλά όχι ακόμα...

KappaDiary

Αυτό δεν είναι ένα απλό Blog.... Είναι το ημερολόγιο μου...

Το προσωπικό μου ημερολόγιο...

Σαν πρώτο post δεν θα πω πολλά...

Βέβαια παρά την μεγάλη αναπηρία που προσπαθεί να με καταβάλει εγώ θα αντέξω και θα το παλέψω...

Σε επόμενα posts θα σας πω την ιστορία μου...